Rodowód człowieka czyli… sens biblijnego opisu stworzenia człowieka.

1. Gdzie znajdują się i czym się od siebie różnią opisy stworzenia świata i człowieka?

• Oba opisy znajdują się w Księdze Rodzaju, w dwóch jej pierwszych rozdziałach. W opisie pierwszym człowiek zostaje stworzony na końcu dzieła stwórczego (istota najdoskonalsza); w drugim natomiast – na jego początku (podkreślenie kreatywnej roli człowieka).
• Pierwszy opis ma bardzo zwięzłą formę; drugi [tzw. źródło jahwistyczne] jest szerszy i ma formę opowiadania.

2. Czego dowiadujemy się z Pisma św. o stworzeniu człowieka?

• Pierwsi ludzie zostali stworzeni przez Boga (Pismo św. mówi o fakcie stworzenia – że  człowiek  został  stworzony  przez  Boga  –  nie  wypowiada się natomiast  na temat: jak człowiek został stworzony? To drugie pytanie jest przedmiotem zainteresowania nauk przyrodniczych).
• Człowiek został stworzony w sposób szczególny; inny niż wszystkie inne stworzenia – na obraz i podobieństwo Boga.
• Ma materialne ciało (wzięty z ziemi)  i niematerialną duszę  (tchnienie Boże).
• W hierarchii stworzeń jest ustawiony najwyżej.
• Człowiek został stworzony jako jeden gatunek, zróżnicowany pod względem płci: jako mężczyzna i kobieta.
• Zadaniem otrzymanym od  Boga jest  współtworzenie  (kreacja)  otaczającego  nas świata człowiek otrzymał władzę nad ziemią i zwierzętami. Miał czynić ją sobie poddaną i tak nią zarządzać, aby była piękna, wydajna, przynosząca urodzajne owoce.
• Pierwsi ludzie otrzymali jakieś przykazanie Boże (typu zakazującego), od spełnienia którego zależały losy nie tylko Adama i Ewy, ale także całej ludzkości.
• Pierwsi ludzie  zostali  powołani  do  małżeństwa,  a  w  konsekwencji do założenia
• Stworzenie człowieka na obraz Boga nie oznacza fizycznego podobieństwa, ale podobieństwo uczuć i charakteru. Człowiek otrzymał zdolność samodzielnego myślenia oraz zrozumienia Bożych wymagań odnośnie tego co jest dobre, a co jest złe.
• Stworzenie na obraz Boga nie oznacza również tego, że człowiek otrzymał nieśmiertelność. Nie oznacza to też, że nieśmiertelna dusza została wszczepiona gdzieś w ciało człowieka. W Biblii nigdzie nie znajdziemy określenia „dusza nieśmiertelna”. Słowo dusza po prostu oznacza istotę żyjącą. Bóg stwarzając Adama, istotę żyjącą, ukształtował jego ciało z prochu ziemi i ożywił to ciało poprzez tchnięcie w niego „dechu życia”. „Ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu ziemi i tchnął w nozdrza jego dech życia. Wtedy stał się człowiek istotą żywą.” (1 Moj. 2:7)
• Wprawdzie Bóg tworzy z prochu ziemi mężczyznę, a dopiero potem z jego ciała tworzy kobietę [tradycja patriarchalnego świata Wschodu], ale w zdaniu „Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała” (2,23) wybrzmiewa również prawda o równości mężczyzn i kobiet.

Biblijny opis stworzenia człowieka a teoria ewolucji

1. Stosunek teorii ewolucji do prawdy o stworzeniu człowieka przez Boga:

• Skrajna teoria ewolucji –  cały człowiek (dusza i ciało) są efektem ewolucji stając się w ten sposób śmiertelnymi;
• Umiarkowana teoria ewolucji –  ciało ludzkie jest efektem procesu ewolucji. Dusza natomiast została stworzona przez Boga  (element nieśmiertelny).

2. Czy biblijna prawda o stworzeniu człowieka da się pogodzić z  osiągnięciami  nauk  przyrodniczych?

TAK !!!  Objawienie Boże mówi bowiem, ŻE  człowiek został stworzony przez Boga; nauki przyrodnicze natomiast szukają odpowiedzi na pytanie: JAK  człowiek powstał.

Człowiek jest całością złożoną z dwóch części: materialnego ciała i niematerialnej duszy. O ile nauki przyrodnicze mogą wypowiedzieć  się autorytatywnie na temat ewolucji ciała ludzkiego, o tyle nie są kompetentne w poruszaniu spraw dotyczących problematyki  psychiki i ducha ludzkiego. Czy np. rozum, wolna wola, sumienie mogły zostać ukształtowane w procesie ewolucji???

Jedna z najbardziej popularnych prób pogodzenia Objawienia z teorią ewolucji:

W  odpowiednim momencie przygotowana przez Opatrzność para zwierząt człekokształtnych została obdarzona przez Boga nieśmiertelnymi duszami. Był to moment stworzenia człowieka (hominizacji). Opatrzność przygotowująca tę parę musiała jednocześnie czuwać nad nią, stwarzając odpowiednie warunki środowiskowe