stań się ogniem który nikogo nie spala

który wszystko ogrzewa ożywczym płomieniem

stań się wodą ciepłą od wzruszenia

która nie marzy o tym by stać się potopem

stań się powietrzem prawie niewidzialnym

które nieustannie dmucha w żagle życia

stań się wiatrem zmęczonym od biegu

który z każdej drogi powraca w pośpiechu

stań się deszczem wymodlonym żarem

który siebie rozdaje do końca i za nic

stań się echem które nie odchodzi

chociaż nieraz milczy aby nie kaleczyć

stań się domem który drzwi otwiera

by w wątpiących obudzić nadzieję

stań się chlebem pożywnym jak miłość

który ludzie zabierają w drogę

a najbardziej stań się człowiekiem

prześwietlonym tęczą jak witraż

(ks. Wacław Buryła)