„Droga Krzyżowa dzisiejszych czasów”

Nie trzeba na Golgotę pobiec, by drogi Twej Krzyżowej przebyć szlak.

Popatrz na ziemie swym wszechwidzącym okiem ile ludzkość cierpień zna.
Czy nie dla dzieci co ojciec pracy nie ma Droga Krzyżowa jest,

że butki ich za małe i z nóżek cieknie krew?

Matka tych biednych dzieci cieszy się kiedy śpią,

spogląda z łezką w oku na ostatni w portfelu grosz.

Serce jej ściska troska co biednym dzieciom do jedzenia dać,

żeby głodu nie czuły, kiedy im przyjdzie wstać.


Popatrz mój Panie drogi na pięknych dziewcząt krąg,

co ciała swe sprzedają żeby zarobić grosz.

Często z rodziny kręgu ruszają w nieznany świat

gdzie poniewierka je czeka, zamiast u nóżek świat.

Dla spokojnego snu rodziców w listach o dobrobycie "bajeczki" ślą,

a same zamiast śmiać się bardzo smutne są.


O chorych i samotnych nie wspomnieć byłby grzech

czym światu zawinili ze dziś samotni są?

Przez bliskich zapomniani żyją tym co poda im łaskawa dłoń.

Przykuci do swych łóżek wspomnieniem błyszczy wzrok,

nadzieja w ich sercach plonie gdy słyszą na korytarzu krok.

Myśl wtedy biegnie szybko czy świat się zmienił dziś?

"czy bliscy pamiętają ze trzeba do mnie przyjść".


O zdradach w małżeństw kręgu nadmienić przyszedł czas!

Co czuje taka żona kiedy nie może spać?

Kiedy czeka na klucza w zamku zgrzyt,

ciesząc się ze mąż wrócił żeby dla dzieci z nim tylko być.

Nie pyta go "gdzie byłeś"? bo dobrze o tym wie

że przyjdzie taki dzionek ze nie doczeka się,

ni zgrzytu klucza w zamku, ani wyjaśnień kłamstw

zna go lat wiele , i wie na co jego stać.


Matki zaś co swe dzieci zabija nienarodzone

bo życie je przytłacza, są tym przytłoczone.

Boja się, że rady nie dają, że stracą pięknej sylwetki kształt

że kochanek je rzuci i wygodny zniknie świat.

Czy one myślą wtedy, że z głębin płynie glos

"mamo nie zabijaj ja jestem cząstką Twą".


Czy to nie Droga Krzyżowa na ziemi Panie jes,

którą człowiek iść musi? po tym padole łez.

Bo życie tu na ziemi ciągłą Golgotą jest,

więcej w nim łez płynie.

Niż śmiechu i z radości łez.


Autor:

Saminika (1 VI 1979 - 30 IV 2004)

Był sobie chłopiec

Był sobie kiedyś chłopiec o paskudnym charakterze.
Jego ojciec dał mu torebkę gwoździ i powiedział,
by je wbił w płot ich ogrodu za każdym razem,
gdy straci cierpliwość lub będzie chciał kogoś obrazić
Pierwszego dnia chłopiec wbił 37 gwoździ.
W następnych tygodniach nauczył się kontrolować siebie i liczba gwoździ wbijanych w płot zmniejszała się z dnia na dzień.
W końcu doszedł do wniosku, że łatwiej jest kontrolować siebie, niż wbijać gwoździe
Wreszcie nadszedł dzień, kiedy chłopiec nie wbił już żadnego gwoździa. Poszedł zatem do ojca i powiedział mu, że tego dnia nie wbił żadnego gwoździa.
A ojciec mu powiedział, by teraz wyjął jednego gwoździa za każdym razem, gdy nie stracił cierpliwości.
Mijały dni, aż w końcu chłopiec mógł przyjść do ojca i powiedzieć, że wyjął już wszystkie gwoździe.
Poszli razem, by to zobaczyć i ojciec powiedział:

„Synu, zachowywałeś się dobrze, ale spójrz teraz na te dziury.”
Ten płot nigdy już nie będzie taki, jak na początku.
Kiedy kogoś obrażasz i kiedy mówisz mu coś złośliwego, zostawiasz w nim rany takie, jak tutaj.
Możesz komuś wbić nóż w plecy i później go wyjąć, ale zawsze pozostanie rana. Mało ważne jest, jak często będziesz kogoś przepraszał, rana pozostanie.
Zranienie słowne robi tyle samo szkód, co zranienie fizyczne.

Przyjaciele zaś są rzadkim darem, rozśmieszają Cię i podnoszą na duchu. Są gotowi Cię wysłuchać, kiedy tego potrzebujesz i otwierają przed Tobą serce.
Pokaż, jak bardzo ich kochasz.”
Na koniec:

„Jedną z radości przyjaźni jest wiedza,
komu powierzyć swój sekret”
– Alessandro Manzoni

kilka dobrych rad dla Twojej duszy.
1.Dawaj ludziom więcej, niż oczekują i rób to z wyczuciem.

2.Kiedy mówisz „Kocham Cię…”,
mów to szczerze…

3.Kiedy mówisz „Przykro mi…”,
patrz w oczy

4.Nie wyśmiewaj się z marzeń innych ludzi,
bo to Ciebie mogą zranić…
A marzenia są jedynym sposobem dobrego spędzenia życia

5.Nie oceniaj innych według ich wad

6.Mów wolno, ale myśl szybko

7.Jeśli ktoś zada Ci pytanie,
na które wolałbyś nie odpowiadać,
uśmiechnij się i odpowiedz: „Dlaczego chcesz to wiedzieć?”

8.Wiedz, że największa miłość i największe sukcesy
noszą w sobie największe ryzyko.

9.Przypominaj sobie te 3 zasady:
-Szanuj siebie,
-Szanuj innych,
-Bądź odpowiedzialny za własne czyny“.

10.Nie pozwól, by mała różnica zabiła wielką przyjaźń.

11.Kiedy coś tracisz,
nie trać tego nowego doświadczenia

12.Wiedz, że
nieotrzmanie tego czego chcesz, kiedy chcesz,
jest czasem szczęściem.

13.Uśmiechnij się, gdy odbierasz telefon.
Ten, kto dzwoni odczuje to w Twoim głosie.

OSIOł

Było to daleko stąd na pewnej farmie. Któregoś dnia osioł farmera
wpadł do głębokiej studni. Zwierzę krzyczało żałośnie godzinami,
podczas gdy farmer zastanawiał się, co zrobić.
W końcu farmer zdecydował. Zwierzę było stare a studnię i tak
trzeba było zasypać. Nie warto było wyciągać z niej osła. Zwołał
wszystkich swoich sąsiadów do pomocy. Wzięli łopaty i zaczęli
zasypywać studnię śmieciami i ziemią. Z początku osioł zorientował
się, co się dzieje i zaczął krzyczeć przerażony. Nagle, ku
zdumieniu wszystkich, osioł uspokoił się. Kilka łopat później farmer
zajrzał do studni. Zdumiał się tym, co zobaczył.
Za każdym razem, gdy kolejna porcja śmieci spadała na ośli
grzbiet, ten robił coś niesamowitego.
Otrząsał się i wspinał o krok ku górze. W miarę, jak sąsiedzi
farmera sypali śmieci i ziemię na zwierzę, ono otrzepywało s ię i
wspinało o kolejny k rok.
Niebawem wszyscy ze zdumieniem zobaczyli, jak osioł przeskakuje
krawędź studni i szczęśliwy, oddala się truchtem!

Życie będzie zasypywać cię śmieciami, każdym rodzajem brudów.
Sposób, aby wydostać się z dołka, to otrząsnąć się i zrobić krok w
górę.

Każdy z naszych kłopotów to jeden stopień ku wolności…

LINA

Historia ta opowiada o alpiniście, który chciał się wspiąć na najwyższy szczyt świata. Przygotowywał się do tej wyprawy przez kilka lat, a dla większej sławy postanowił wspiąć się na szczyt samotnie…
Nastał zmierzch, ale alpinista zamiast rozbić obóz na noc kontynuował wspinaczkę. W końcu zrobiło się zupełnie ciemno i nie widział już niczego dalej niż na wyciągnięcie ręki.
Noc w wysokich partiach gór nie należy do najłatwiejszych i najprzyjemniejszych. Alpinista czuł przeszywające zimno, poza tym niczego nie widział. Wszystko było czarne. Zero widoczności. Nawet księżyc i gwiazdy sprzysięgły się przeciwko niemu i schowały się za chmurami.
Gdy się tak wspinał, zaledwie kilka metrów od szczytu, pośliznął się i zaczął spadać z wielką szybkością. Bezwzględne prawo grawitacji i ogarniające uczucie ogromnej bezradności… Spadając przypominał sobie wszystkie, dobre i złe chwile swego życia.
Był już pewien nadchodzącej śmierci, gdy nagle poczuł mocne szarpnięcie w górę, a lina zacisnęła się na jego talii… Ciało zawisło w powietrzu. Życie alpinisty ocaliła lina, którą był przepasany.
Martwą ciszę przerwał krzyk człowieka:
– POMÓŻ MI, BOŻE!!!
Niespodziewanie, zza chmur usłyszał odpowiedź na swoje wołanie:
Czego chcesz ode mnie?
– Ocal mnie, Boże!!!
– Czy naprawdę wierzysz w to, że mogę Cię ocalić?

– Oczywiście, wierzę.
– WIĘC ODETNIJ LINĘ NA KTÓREJ WISISZ…
Nastała chwila ciszy. Mężczyzna zaskoczony tym, co usłyszał, zwątpił. Kurczowo uchwycił się liny, zamknął oczy i wisiał dalej.
Ekipa ratunkowa znalazła alpinistę następnego dnia.
Martwe i zamarznięte ciało nadal wisiało na linie…
ZALEDWIE 10 STÓP OD ZIEMI…
A TY? Jak mocno trzymasz się swojej liny? Odciąłbyś ją?
Nigdy nie trać wiary w moc Boga. Nie mów, że zapomniał o Tobie, albo że Cię opuścił. Nawet jeśli nie rozumiesz sensu wielu spraw.