„Pozwólcie Słowu się wypełnić…”   Strzegom, 20.05.2019 roku

Z przyjemnością informuję, że w Galerii Foto można znaleźć zapis fotograficzny przebiegu naszego spotkania rokowego. Zdjęcia zostały opublikowane zgodnie z normami Dekretu Konferencji Episkopatu Polski w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim z dnia 13.03.2018 roku. Aby przekierować się do Galerii Foto, wystarczy wcisnąć TEN NAPIS, aktywując przekierowanie. SERDECZNIE ZAPRASZAM.

31 lat temu, 21 maja 1988 roku, 56-osobowa grupa diakonów Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu przyjęła z rąk Jego Eminencji Księdza Kardynała Henryka Gulbinowicza święcenia prezbiteratu. Obecnie pracują oni na terenie trzech diecezji: legnickiej, wrocławskiej i świdnickiej. Mimo odległości nadal bardzo ważnymi dla tej grupy są jubileusze święceń (nawet te nie „okrągłe”) i związane z tym spotkania rokowe.

W tym roku 31. rocznicę rozpoczęcia posługi kapłańskiej przeżyliśmy (po raz drugi w historii naszych rokowych spotkań) w parafii pw. św. App. Piotra i Pawła w Strzegomiu, przyjęci gościnnie przez naszego kolegę kursowego, ks. prałata Marka Babuśkę oraz jego Parafian.

Centrum obchodów i spotkania stała się oczywiście uroczysta Eucharystia, sprawowana przez 19-osobową grupę prezbiterów rocznika 1988, pod przewodnictwem ks.  prałata Marka Babuśki, w asyście seniora roku, ks. prałata Czesława Włodarczyka oraz ks. kanonika Wiesława Szczęcha. Stała się ona okazją do wspólnotowego dziękczynienia za 31 lat naszego posługiwania oraz wspomnienia o naszym zmarłym koledze, ks. Krzysztofie Bojko i o kolegach, którym w uczestnictwie w dzisiejszej uroczystości przeszkodziła choroba.

Homilię wygłosił ks. dr Paweł Kilimnik, wykładowca WSD w Świdnicy. Rozpoczął ją od zachęty do odnowienia w sobie świadomości, czym jest Słowo Boże, „słowo dające życie wieczne”, które codziennie przepowiadamy. Głoszenie Słowa jest podjęciem podstawowej roli Apostołów (o czym wyraźnie wspomniała dzisiejsza Ewangelia) , której najlepszym wyjaśnieniem jest znaczenie greckiego słowa „keryks” – herold, urzędnik ogłaszający królewskie edykty. Istotą tej funkcji było przekazanie słowa władcy  „słowo w słowo”, bez żadnych interpretacji czy dodatków. I tym właśnie powinno być – o czym kilkakrotnie wspomniał homileta – nasze „przepowiadanie Słowa”, będące istotą „kapłańskiej tożsamości”; „przekazem czystym, chrystocentrycznym”. Przekaz ten to także nasza ludzka odpowiedź na pragnienie Boga uczynienia z nas „mieszkania, w którym nie chce przebywać przejazdem, ale na stałe; /…/ dzieje się tak, kiedy człowiek przyjmuje Słowo Boga” – dodał ks.Paweł – wyjaśniając, że w rzeczywistości wiary są dwie bardzo ważne postawy: „przykazanie i słowo”, które – choć bliskie i często mylone ze sobą nie są tym samym. „Słowo jest tu rzeczywistością głębszą – dlatego tak ważne jest Jego przyjęcie i zachowywanie”.

Mówiąc o „Słowie” homileta zwracał uwagę na rolę akceptacji i wypełniania Słowa w budowaniu tożsamości kapłańskiej, w której bardzo ważnym elementem jest uświadomienie sobie tego, kim jestem jako człowiek i jako prezbiter. Rozważanie ks. Paweł zakończył zaproszeniem: „Pozwólmy Mu wkroczyć w nas, rozgościć się. Pozwólmy być Nim (Słowem)”.

Doniosłość uroczystości podkreśliła wspólnotowość sprawowania liturgii oraz pamięć o Jubilatach ze strony osób świeckich, które – po komunii św. – złożyły wszystkim prezbiterom rocznika najserdeczniejsze życzenia, dodając do nich symboliczne kwiaty i historyczne opracowanie dziejów kościoła. Odsłonę liturgiczną zakończyło uroczyste błogosławieństwo i pamiątkowe zdjęcie grupowe.

Nie zabrakło oczywiście czasu na spotkanie nieoficjalne, które stało się okazją do wspomnień, ale także poznawania problemów i radości codziennego posługiwania. Towarzyszyła temu spontaniczna i swobodna atmosfera, w której nie brakowało zarówno poważnych rozmów, jak i humoru.

Uczestnicy dziękują gościnnym Gospodarzom i oczywiście już oczekują na kolejne spotkanie.