Trochę to niechronologiczne, że o parafii piszę po pierwszym ognisku, ale… codziennie uczę się nowej specjalności (murarka, malowanie, etc.) i po prostu na razie brakuje czasu na rozpisywanie się.

Nowa parafia, w której proboszczowanie rozpocząłem w pierwszych dniach lipca, nosi tytuł św. Maksymiliana Kolbe. Położona jest na obrzeżach Lubania – na terenie dawnej miejscowości Księginki. Nie jest duża – liczy niecałe 1200 osób. Kościół pochodzi sprzed II wojny światowej, kiedy był kaplicą cmentarną.

Kościół pw. Św. Maksymiliana Kolbe

Przed 1978 rokiem istniała w tym miejscu kaplica o wymiarach 9 m x 6 m wybudowana na 20-centymetrowych fundamentach. Ówczesny probosz Parafii św. Trójcy w Lubaniu, ks. prałat Jan Winiarski, wpadł na pomysł, aby założyć trwałe fundamenty. Tak oficjalnie poinformował władze. W tym okresie o budowie kościołów decydowała partia. Wykonano podkopy i zalano je betonem z kamieniami bazaltowymi na głębokość 1 m i szerokość 55 cm. Później na obrzeża wylano następną warstwę. W ten sposób został założony (niezauważony przez władze) fundament na obiekt długości 21 m i szerokości 8 m.

Budowę kościoła przeprowadzono w następnych latach a kamień węgielny z datą 9 XI 1980 r. wmurowano w prawą nawę.

Na przedniej ścianie prezbiterium znajduje się olbrzymi obraz św. Maksymiliana namalowany przez lubańskiego artystę – malarza Konrada Smolarczyka.

Przy parafii działa grupa modlitewna Rycerstwo Niepokalanej zrzeszająca 30 osób. Dzięki staraniom Rycerstwa, księdza proboszcza i pozostałych wspólnot Kosciół św. Maksymiliana w Lubaniu – Księginkach otrzymał niezwykle cenne relikwie – włosy z brody św. Maksymiliana, zachowane opatrznościowo, po obfitym zaroście zgolonym przed drugim aresztowaniem. Posiadanie relikwi takiego świętego to duży zaszczyt i duma dla całej wspólnoty. Św. Maksymilian to gigant pracy apostolskiej przez Maryję Niepokalaną. Jest patronem rodzin, środków masowego przekazu (zwłaszcza prasy katolickiej) i – jak to określił Ojciec Święty Jan Paweł II – jest patronem naszych trudnych czasów.

otoczenie kościoła

nagrobki na starym murze cmentarnym

Opracowano na podstawie: Kazimierz Wojciechowski, Relikwie świętego trafiły do Lubania. Przegląd Lubański nr 1/2005 (149), str. 10-11

Z czasem na pewno napiszę o nim szerzej – najbliższe plany to założenie strony parafialnej. Na razie do tekstu dołączam kilka fotem w galerii foto. Pozdrawiam serdecznie. Szczęść Boże!!! ks.Janusz

JESZCZE JEDNO!!! Na razie ciężko jest do mnie trafić. Więc orientacyjna trasa jest taka: w Lubaniu z obwodnicy trzeba jechać cały czas na Leśną — po prawej mijamy duży kościół, potem Energetykę (uwaga na zwarcia) — po jakiejś chwili po prawej mijamy supermarket WIKT (uwaga!!! noga z gazu!!!) i skręcamy w prawo… przed znakiem „dziecko z lizakiem”. Prawda, jakie to proste? Jeszcze raz pozdrawiam